We starten met het ritueel koffie drinken.
Het vertrekpunt bij alle wandelingen en wandelvakanties is het stadje Bolsena aan het gelijknamige meer van Bolsena. Beide winter wandeldagen zijn onderdeel van de wandelweek de Etrusken.
Het was afgelopen dinsdag 10.15 uur toen we in ST. Quirico het kleine dorp barretje binnen liepen voor een koffie. We wilden nog even genieten van de sfeer van dit typisch Italiaanse barretje.
Onder het toeziend oog van de dagelijkse bezoekers van de bar bestellen we een cappuccino. Naast een heerlijke cafeïne stoot voordat we op pad gingen is het heerlijk om te genieten van de sfeer in dergelijk dorps barretjes. Het zijn de plekken waar de Italianen samen komen. Waar ze rustig het gesprek van de dag met elkaar voeren over de familie, het weer, voetbal en politiek.
De barman Ricardo kent iedereen en weet ook welke koffie een ieder drinkt. Hij is eigenlijk de spil binnen de gemeenschap. Ik hou van dit kleine barretje, waar naast koffie allerlei andere zaken worden verkocht.
Maar olé we moesten ook nog wandelen. Nadat we nog wat brood en tomaten hadden gekocht voor bij de lunch gingen we bepakt op pad.
Op pad.
We wandelden door het indrukwekkende tuf stenen gebied welke al in het stenen tijdperk werd bewoond. Nu vinden we er vooral midden in de natuur overblijfselen van de Etrusken en de ruïnes van twee kastelen en een kerk uit de middeleeuwen.
Genietend van de fijne wandel temperatuur en de stilte van de natuur doken we regelmatig een oude woonplek of stal in de rotsen van de Etrusken in. Mooi om te zien zijn de vuurplekken, de structuur van de voormalige woningen. De gaten voor de kruiken. We bezochten mijn favoriete eengezinswoning met twee verdiepingen.
Nadat we het colombario een bijzondere erfenis van de Etrusken op de foto hadden vastgelegd gingen we lunchen bij Le Sorgente.
Il colombario was in de Romeinse tijd een duiventil, maar in Etruskische tijd een grafmonument. In de tufsteen wanden zijn mooi gevormde nisjes uitgehouwen, waar de as van de Etrusken werd uitgestrooid.
Il Pranzo.
Bij Le Sorgente (de bron van het riviertje de Lente) leunend tegen de pilaren van het aquaduct genoten we van de mee gebrachte lunch. Met op de achtergrond het klaterende water van de altijd stromende waterval. In de zomer gaan regelmatig gasten onder het ijskoude water van de waterval staan. Voor sommigen het hoogtepunt van de wandelingen, voor anderen puur verkoeling en weer een ander ervaart het als een grote uitdaging met zichzelf. Dinsdag had niemand de behoefte, maar genoten we op afstand van de waterval.
Zo samen in de natuur ontslaan mooie nieuwe contacten, fijne gesprekken en we lachen veel. De hectiek van alledag valt weg.
Sorano.
Langs het kleine riviertje de Lente (il fiume) wandelden we verder door het bos en de heuvels naar Sorano. Sorano behoort samen met Sovana en Pitigliano tot de borghi più belli d’italia toscana. Via een aardige klim kwamen we door de stadspoort Porta dei Merli Sorano binnen.
Sorano is een bijzonder mooi stadje met een authentieke middeleeuwse Italiaanse sfeer. Uit het tufsteen opgetrokken lijken de huizen van Sorano. In de winter is het stil in Sorano de vele winkeltjes zijn dicht, maar zoals altijd in Italië zijn de bewoners op de pleintjes en de terrasjes te vinden. We hebben een kleine stadswandeling gemaakt en op het dak van de Massa Leopoldini de oude vesting van het dorpje genieten we van het prachtig uitzicht over de rest van het dorp en de beboste omgeving.
De dagen zijn nog kort dus zijn we op tijd terug gaan wandelen naar St. Quirico waar de auto voor ”onze” bar stond. De barman vraagt hoe onze wandeling vandaag was en nodigde ons uit voor een aperitief. Genietend terug kijkend op weer een mooie wandeldag drinken we een aperol en kregen we naast de bestelde drankjes kleine stukjes pizza en nootjes.
“Wanneer zie ik je weer?” vroeg Ricardo. Ik beloofde gauw want niets is zo fijn om met gasten op pad te zijn in dit mooie Italië.
