Blind date in Bolsena

Deze week heb ik blinde mensen te gast in Bolsena. Wat een prachtige en ontroerende ervaring.

Vandaag mocht ik weer op pad met mijn blinde gasten. Het begon zonnig en warm toen we naar de kluizenaarsgrot en hermitage gingen wandelen. Heerlijk naar de waterval geluisterd en het water zachtjes naar beneden voelen stromen. Pizza met tomaat en pizza met courgette als lunch voordat we naar boven gingen klauteren. Hand in hand en voetje voor voetje. Vertrouwen in elkaar en rust.

Het altaar en de muren aftasten in de hermitage evenals de zetel. Het vruchtbaarheidsteken op een pilaar. Voelen hoe hoog het plafond is en hoe breed en dik de pilaren. Voor de kluizenaarsgrot hetzelfde verhaal. Stilte, fluitende vogels en de zacht ruisende waterval. Genieten!

Totdat vanuit het niets de eerste onweersklap valt.
We besluiten om rustig terug te lopen naar de auto. Wanneer ik denk dat het allemaal wel mee gaat vallen steekt er een enorme wind op.
Het begint harder te onweren en regen komt met bakken de lucht uit. We hebben geen andere keuze… we moeten door lopen. We houden de moed erin blijven positief en we beschikken met elkaar over een goede dosis humor. Het weer is bizar. We zijn nat nat en nog eens nat.

In de auto aangekomen wachten we nog een tijdje om te kunnen gaan rijden. Zo heftig is de regen.
De weg is een rivier geworden. We eten de rest van onze lunch maar op. Kleren wringen we uit door zo af en toe snel een raampje te openen.
We genieten van de meegebrachte Hollandse dropjes. Eindelijk kunnen we op pad.

Nog snel wat benzine tanken.
Bankpasje blijft hangen in de automaat en 20,- contant wordt opgeslokt zonder een liter benzine te hebben kunnen tanken. Pasje na het nodige voorzichtige duw- en trekwerk los kunnen krijgen. Ohhh wat een idiote situatie, daar staan we dan. De benzinepomp eigenaar komt pas over 45 minuten.
Rest ons niets dan een heerlijke cappuccino te kopen bij de bar naast de pomp.
In de auto genieten we van de geur en smaak.

Onder tussen is het droog, maar we zijn van 27 naar 16 graden gegaan.
Beslagen ramen. Sokken hangen te drogen over de rand van het portier. Een voorbijganger vraagt wat we aan het doen zijn?

Nou gewoon koffie drinken uit een prachtig mooi kopje in onze door en door natte kleren met beslagen ramen. Wachtend op ons geld terug of benzine.
Dropjes eten en lachen om deze idiote dag die we met elkaar beleven.

Ik heb waanzinnig diep respect voor Hermine en Wim. Wat een kanjers. Zo in oplossingen kunnen denken. Zo intensief kunnen genieten. Humor en doorzettingsvermogen. Wauw.

Wat top dat jullie “mijn” gasten zijn.
Teresa Denora dank voor je hulp vandaag.