Het vertrekpunt bij alle wandelingen en wandelvakanties is het stadje Bolsena aan het gelijknamige meer van Bolsena.

Beide winterwandel dagen zijn onderdeel van de wandelweek de Etrusken achterna.

Dat was vroeg opstaan afgelopen woensdag (5.30) om op tijd op de Monte Bisenzio te zijn waar we hebben genoten van een geweldige zon opkomst. Het is iedere keer weer een bijzondere ervaring om in het donker de heuvel te beklimmen en het langzaam licht te zien worden. De zon te zien opkomen en de dag te zien kleuren.

De overgang van de nacht naar de dag. In de natuur is zichtbaar dat de dieren s` nachts of in de vroege ochtend een actief leven hebben gehad. Soms vinden we pennen van een stekelvarken, maar woensdag niet. De geur van het ontwaken was titelend fris en we hoorden de vogels fluiten terwijl we ons een weg door het gras en bramenstruiken omhoog zochten.

Met de zon kwamen ook de geluiden van de mens, de tractor op het land de auto op de weg. Stemmen van mensen ver weg. Zagen we de vissers met hun traditionele bootjes op het meer. Wij hebben genoten van de bijzondere plek waar we de zon zagen opkomen. De Monte Bizensio een oude plek waar de Etrusken vroeger samen kwamen. We stonden in het prachtig bewaard gebleven colombario, terwijl we met elkaar hadden afgesproken om in stilte van de zon die langzaam oranje kleurt te genieten. Het was weer indrukwekkend.

Na het ontbijt in hoe kan het anders een Italiaanse bar in San Lorenzo Nuovo wandelden we over de Via Francigena terug naar Bolsena. Heuvel opwaarts konden we ver uitkijken over het mooie landschap, het meer van Bolsena met haar eilanden Bisentina en Martana. Ook zagen we de Monte Bisenzio liggen waar we de zon hadden zien opkomen.

De ervaring van de zonsopkomst had een rustige sfeer gecreëerd voor iedereen. De kracht van de stilte was vandaag centraal komen te staan. Hoe fijn was dat om dat ook met elkaar te kunnen delen. Met het meer van Bolsena aan de rechterkant.

Donderdag de Etrusken achterna van Sovana naar Pitigliano.

Maar eerst moeten we nog een aantal kilometers naar Pitigliano wandelen. Via een indrukwekkende via Cave dalen we af, om vervolgens via Poggio del Cane (het hondenheuveltje) Pitigliano binnen te wandelen. Tot twee jaar gelden werden we op het heuveltje van de honden met het nodige honden geblaf begroet, maar dat is niet meer.

Ook hier is de klim weer pittig te noemen en meer dan de moeite waard, want Pitigliano is niet voor niets een pareltje op een tufsteunen plateau in zuid Toscane. Uit tufsteen opgetrokken ziet het er waanzinnig spectaculair uit. We halen ons hart op wanneer we door de oude straatjes dwarrelen en er wordt regelmatig stil gestaan om weer een mooie foto te maken.

Via het getto waar nog een synagoge staat en een paar kleine winkeltjes met koosjere producten komen we uit op het centrale plein met het indrukwekkende Palazzo Orsini. Bij het terrasje naast het aquaduct en de fontein zaken we neer op de lounge banken. Tijd voor een drankje. Het is rustig in Pitigliano en vele ambachtelijke winkeltjes en kleine ateliers zijn gesloten, die deuren gaan weer open als het voorjaar begint.

Lunchen doen we niet in het stadje zelf, maar bij een mooie rustige plek midden in de natuur. Waar een oeroude waterbron ons van vers water voorziet.

Lunchtime 19 graden in de zon.

Ondertussen bel ik naar Eduardo of we tegen 4 uur een wijntje kunnen komen proeven en het wijnhuis kunnen bezichtigen. We hebben geluk we zijn van harte welkom. Door de wijngaard met de loslopende paarden en wilde witte ibissen komen we uit bij de Cantina welke zich bevindt in een oude kelder in het tufsteen.

Biologische wijn proeven bij Sassotondo

Eduardo doet zijn verhaal, als kleinzoon van de eerste cameraman van Hitchkok en zelf documentaire maker uit Rome is hij een aantal jaren gelden begonnen met het maken van biologische wijn. Volop in ontwikkeling en innovatie. P.s. Sassotondo bezoeken we ook tijdens de wijnwandelvakantie voor alleengaanden.

De lekkere wijnen hebben hun werking op onze vermoeide lijven en moe maar voldaan gaan we op weg naar de auto, we hebben nog een aantal kilometers te gaan en het wordt snel schemerachtig en fris. Dat het hier dan wemelt van de wilde zwijnen (cinghiale) heb ik maar even niet verteld. We verlaten het prachtige Pitigliano als het al donker is.