De Etrusken achterna.

De Etrusken achterna.

De Etrusken achterna rondom het meer van Bolsena. Halfweg tussen Siëna en Rome valt er heel wat te ontdekken. Op weinig plaatsen zijn zoveel overblijfselen van de Etruskische cultuur te vinden als in het tufsteenlandschap van Latium en Toscane. Ze woonden in het huidige Toscane, Lazio en Umbrië. Tussen de rivieren de Tiber en de Arno.

Wie waren de Etrusken:

De Etrusken behoren tot een van de meest fascinerende culturen uit de geschiedenis. (1220 v.Chr.). Etrusken in het voor- Romeinse – Italië, hadden zeer lang een eigen cultuur. Zij waren een hoog ontwikkeld en zeer kunstzinnig volk. De Etruskische invloed op Rome was groot. Dit is terug te zien in godsdienst en architectuur. Helaas ging deze cultuur verloren en namen de Romeinen de macht over de Etruskische steden in. De Etrusken geloofden in een leven na de dood. In de prachtig gedecoreerde grafkamers in Tarquinia en de diverse musea is dit terug te vinden ne te bewonderen. Wat we nu weten van de ontwikkelde cultuur van de Etrusken is te danken aan vondsten van kunst en architectuur in de necropolis.

Ongeveer 15 jaar geleden kwam ik daadwerkelijk in contact met de geschiedenis van de Etrusken.

Naar een aantal jaren oriëntatie op het gebied van werken en wonen in Italië kwam ik samen met mijn ex-partner aan het meer van Bolsena terecht.

We hadden net daarvoor 3 weken op het prachtige Sicilië rond gekeken en waren wat teleurgesteld over het bezoek aan een camping die we voor maar liefst 7 ton over konden nemen. De camping lag op een zeer ongunstige positie en de staat van de camping was een catastrofe totale. Dit in tegenstelling tot het beeld van de hoogbejaarde eigenaar.

Loslaten maar even onze Italië wens. Met slaperige oogjes zetten we voet aan wal in Civitavecchia. Tijdens de nachtelijke oversteek met boot vanuit Palermo hadden we besloten lekker even vakantie te nemen.

Bolsena:

Volgens een reisgids van trotter was het meer van Bolsena en met name de noordelijke kant de moeite niet waard om te bezoeken. Ha…. weinig toeristen waarschijnlijk, daar hadden we zin in.

We streken neer op een camping aan ‘’natuurlijk” de noord kant van het meer. Niet de moeite waard? Het was en is er prachtig. Adembenemend mooi. Puur en authentiek. Prachtige mediterrane natuur met overblijfselen van een rijke geschiedenis. Afwisselend landschap met olijf – en pijnbomen, cipressen, wijngaarden, akkers en grasland met tal van wilde bloemen. Vulkanisch heuvellandschap, met valleien, rotsformaties en holle wegen uit tufsteen gehakt. Wat ik me niet gerealiseerd had we bevonden ons midden in het gebied van de Etrusken.

Ik had destijds net het boek van Rosita Steenbeek gelezen: `het schimmenrijk`.

Schimmenrijk (1999) gaat over een jonge vrouw, Lisa, beeldhouwster. Ze woont in Italië, samen met haar vriendin Heleen. Ze is helemaal weg van Lorenzo, een archeoloog uit het gebied van de Etrusken. Na zijn plotselinge dood is Lisa kapot van verdriet en blijft met allerlei vragen zitten, zeker als gesuggereerd wordt dat Lorenzo zelfmoord zou hebben gepleegd. Lisa gaat, als de eerste verlamming na zijn dood is geweken, op zoek naar antwoorden. Ze komt terecht in de wereld van grafrovers: mensen die een grote liefde en belangstelling hebben voor de overblijfselen van de Etruskische cultuur, maar die hun opsporingen en opgravingen clandestien verrichten. In die wereld van graftomben komt ze veel te weten over leven en dood, over Lorenzo en over zichzelf.

Wauw ik was reuze nieuwsgierig naar de overblijfselen van deze cultuur. Wat een feestje. Ik dook in de 3000 jaar oude geschiedenis ne liet me vol lopen als een spons. Nieuwsgierig en verbaasd en ik liet me volledig inspireren en uitdagen door de geschiedenis van de Etrusken.

Met destijds mijn beide honden Gabber en Djazzy liet ik me wegbrengen met de auto en ging lopend op onderzoek uit. Prachtige imponerende holle wegen de zogeheten Via Cave en oude graven, de necropoli midden in de natuur. De authentieke stadjes als Sorano, Sovana en Pitigliano als start en/of eind punt van mijn wandelingen. Om na uren dwalen en wandelen me weer op te laten halen.

Vervolgens wandelroutes uitzetten en wandelvakanties organiseren door dit prachtige gebied. Later heb ik ook de Etrusken cultuurreis opgezet met o.a. een bezoek aan de musea van Tarquinia en Tuscania.

Tijdens deze weken op pad met mijn gasten waarin de Etrusken centraal staan, realiseer ik me hoe graag ik iedere keer weer opnieuw op deze mooie plekken kom. Waar ik geen genoeg van kan krijgen. Ieder bezoek en of wandeling met de gasten is zo verschillend en iedere keer zie en ervaar ik weer iets wat ik daarvoor nog niet had gezien of ervaren.

Afgelopen zaterdag was ik met blinde gasten door een Via Cave (San Sebastiano) aan het wandelen. Voelend stap voor stap hand in hand liet ik ze een beeld vormen van de Etruskische cultuur. Wat een bijzondere ervaring was dit voor ons allemaal.

In de herfstvakantie ga ik ze weer achterna…. de Etrusken.  De wandelvakantie is van : https://volgderodeschoentjes.nu/project/wandelvakantie-etrusken/